Η ναυμαχία της Σαλαμίνας

Μετά τις Θερμοπύλες, ο περσικός στρατός και στόλος κατευθύνθηκαν νότια, λεηλατώντας και πυρπολώντας τις πόλεις που αντιστέκονταν. Το ελληνικό στράτευμα περίμενε συγκεντρωμένο στη Σαλαμίνα. Η διχογνωμία ήταν έντονη για τον τόπο της σύγκρουσης. Ο Θεμιστοκλής επέμενε να επιλεγεί το στενό της Σαλαμίνας, δεν δίστασε μάλιστα να καταφύγει σε τεχνάσματα για να πραγματοποιήσει το σχέδιό του.

Ήταν ξημέρωμα, 28 ή 29 Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ.

Ο Ξέρξης ξεγελάστηκε και ετοίμασε το στόλο μέσα στη νύχτα για επίθεση. Αντί όμως να βρει απροετοίμαστους τους Έλληνες, ήταν οι Πέρσες εκείνοι που αιφνιδιάστηκαν. Ενώ περίμεναν να δουν τους αντιπάλους τους να τρέπονται σε φυγή, άκουσαν τις σάλπιγγες και τους πολεμικούς ύμνους να ηχούν Ὦ παῖδες Ἑλλήνων, ἴτε!

Ο ελληνικός στόλος αριθμούσε περίπου 300 πλοία, ενώ ο περσικός περισσότερα από 1.000. Ωστόσο, η υπεροχή των Περσών εξουδετερώθηκε από τη στρατηγική των Ελλήνων.

Κάθε λεπτομέρεια ήταν σημαντική και είχε προσεκτικά ληφθεί υπόψη. Ο πρωινός ελαφρύς άνεμος προκάλεσε κλυδωνισμό στα βαριά περσικά πλοία και αστοχία στα βέλη των τοξοτών. Ο περιορισμός του χώρου δεν επέτρεψε στους Πέρσες να αξιοποιήσουν όλη τους τη δύναμη, με αποτέλεσμα οι δύο στόλοι να μάχονται με ίσο αριθμό πλοίων στην πρώτη γραμμή. Οι Έλληνες τοποθέτησαν στα άκρα τις πιο ισχυρές τους δυνάμεις, Σπαρτιάτες, Αθηναίους, Αιγινήτες, απέναντι στους πιο αξιόμαχους ναυτικούς των Περσών, Φοίνικες και Ίωνες. Έτσι, όταν μετά από την πολύωρη και αμφίρροπη σύγκρουση οι Αθηναίοι υπερίσχυσαν των αντιπάλων τους, οι τριήρεις τους κατευθύνθηκαν προς το κέντρο.

Η πλάστιγγα είχε πλέον γείρει υπέρ των Ελλήνων.